Namibie 2-25 juli 2019 dag 1 Willebroek-Frankfurt

Na maanden voorbereiding (wat zeg ik, na bijna een jaar voorbereiding) is het eindelijk zover. Na een laatste controle (zit de kat zeker buiten, zijn de ramen dicht....) trekken we de deur achter ons dicht. Er wacht ons een rit van vier uur naar de luchthaven van Frankfurt. Om de stress voor te zijn en om files geen roet in het eten te laten gooien, gaan we rond 10.00  de deur uit. De rit verloopt vrij vlot (op een file van een half uurtje na) en om 14.30 rijden we al de holiday parking in Frankfurt op. Ruim op tijd voor de vlucht van 20.15. Even sukkelen we (het kan niet allemaal even vlot gaan) om de qr code te laten inlezen maar al bij al gaat het vlot. De shuttle staat ons al op te wachten en een uurtje later staan we gepakt en gezakt aan de check-in van Air Namibie. Onze stoeltjes werden gisteren online gereserveerd en we kozen voor een 2-2-1 zodat de kinderen een zitje aan het raam hadden. Nadat we de bagage hebben ingeleverd (geen overgewicht, oef) eten we nog een hapje en na een relatief vlotte douane controle (ok, we vergaten wat electronica uit de rugzak te nemen dus werd Rune zijn rugzak aan een uitgebreide controle onderworpen) namen we plaats aan de gate. Stipt op tijd mochten we het vliegtuig in en driewerf hoera..het vliegtuig was maar voor de helft gevuld.  Naast ons waren zowaar drie rijen van vier stoelen helemaal leeg. Je hebt dan twee soorten mensen. De eerste soort (wijzelf), vraagt heel beleefd aan de stewardess of die rijen vrij blijven en of we met twee op een rij van vier mogen gaan zitten zodanig dat de kinderen (en wij natuurlijk ook) allemaal twee plaatsen hadden. Geen probleem, na het opstijgen mogen jullie daar gaan zitten. De tweede soort, die vraagt niets, gaat alleen in zijn eentje in het midden van de rij zitten en besluit zich nog voor het opstijgen neer te leggen over de vier zetels zodat zeker niemand hetzelfde idee als ons zou krijgen (twee zitjes nemen ipv vier).  Waarschijnlijk heb je ook nog een derde soort (degene die zichzelf afvraagt of hij het niet zou aandurven om zich te verplaatsen maar die te lang wacht zodat de eerste soort ( en erger misschien ook de tweede soort) hem voor is....In ieder geval, de kinderen hebben heerlijk geslapen (als je de bloedneuzen, en een pijnlijke tand niet meetelt). Ik ben zeker even in dromeland geweest, maar was toch stiekem ook een beetje jaloers op de heer van het tweede soort die prinsheerlijk lag uitgestrekt over vier zetels...